راهکار درمان کمرویی

عصبانیت یکی از بدترین موقعیت هایی است که یک فرد می تواند در آن قرار بگیرد. در عصبانیت، فرد به چالش کشیده می شود و باید بتواند رفتاری شایسته از خود نشان بدهد که البته سخت است. با ما همراه شوید تا تعدادی از این مهارتها را به شما بیاموزیم.
تعداد کلمات 1724 / تخمین زمان مطالعه 9 دقیقه

در این بخش به شیوه های تفکری می پردازیم که باعث می شود نتوانیم در موقعیت های اجتماعیْ تفسیر، ادراک، و نتیجه گیریِ درستی بکنیم. هر چه فرد بیشتر گرفتار چنین شیوه هایی باشد، به احتمال بیشتری ترس و اضطراب را احساس خواهد کرد. به یاد داشته باشید که شیوه های مذکور واقعاً طبقات مجزایی از تفکر نیستند که فکر خاصیْ با یک طبقه بیشتر جور در بیاید تا طبقات دیگر. برای مثال، فکرِ «رییسم فکر خواهد کرد آدم بی لیاقتی هستم» را هم می شود بیش برآورد احتمالاتِ منفی در نظر گرفت هم ذهن خوانی.
همچنین، به یاد داشته باشید که افتادن در دام این «خطاهای تفکر»، بدین معنا نیست که احمق اید یا نمی دانید چه گونه تفکر کنید! همه افراد، هر از گاهی، قضاوت های اشتباه می کنند و تفکرشان به بیماریِ تحریف دچار می شود. ارتباطی بین هوش و اضطراب وجود ندارد. افزون بر این، کج اندیشی، به خودی خود، مشکل محسوب نمی شود. فردی که به اضطراب اجتماعیِ شدید مبتلاست، به گونه ای تفکر می کند که سبب می شود در موقعیت های اجتماعی سخت مضطرب و آشفته گردد. مضطرب و آشفته شدن همان و مختل شدن روابط بین فردی و سایر حوزه های زندگی همان. در واقع، آنچه مشکل تلقی می شود، پی آمدهای کج اندیشی ست.
 

بیش برآورد احتمالاتِ منفیْ باورهای مبالغه آمیز یا پیش بینی هایی هستند در این باره که ممکن است خدای نکرده اتفاق بدی بیفتد؛ اگرچه، در واقع امر، احتمال بسیار کمی وجود دارد که چنین شود. برخی از آنها عبارت است از:
اعتقاد به اینکه هرگز شغلی گیرتان نخواهد آمد؛ به رغم اینکه اگر سابقه ی شغلیِ خود یا درخواستی را به مراکز مورد نظر بفرستید، به احتمال فراوان یکی از آنها می گیرد و شاغل می شوید.
— اطمینان از اینکه طی سخن رانی آبروی خود را خواهید برد؛ در حالی که اغلبِ حضار معتقدند کارتان را خوب انجام می دهید.
— اطمینان از اینکه مهمانانْ شما را فرد جذابی نخواهند یافت؛ حتی اگر دوست و آشنا از معاشرت با شما لذت می برند.
— اعتقاد به اینکه دیگران متوجه لرزش دست هایتان می شوند؛ حتی اگر اغلبِ آنان توجهی به دست هایتان نداشته باشند.
 


 

تفکر فاجعه ساز (همچنین نامیده می شود «فاجعه سازی») به بزرگ کردن رویداد یا پی آمدی خاص اشاره دارد. این خطای تفکر، اساساً، پیش بینیِ پی آمد است، البته به این صورت که به هیچ عنوان کنترل پذیر نیست و بَلا ملا سر آدم می آورد ـ هر چند، در حقیقت، اگر هم رخ دهد، کنترل پذیر خواهد بود. برخی از افکار فاجعه ساز عبارت است از:
— افتضاح خواهد بود اگر جلوی چشم دیگران صورتم مثل لبو سرخ شود.
— اگر کسی متوجه عرق ریختنم بشود نمی دانم چه خاکی بر سرم کنم.
— اگر حین صحبت با دیگران تپق بزنم، از خجالت آب می شوم می روم توی زمین.
— تحمل این را ندارم که ببینم میانه ی کسی با من شکرآب شده است.